PRP مخفف عبارت Platelet-rich plasma به معنای پلاسمای غنی شده از پلاکت است. پلاسما مایع زرد رنگی است که از جداسازی بخش‌های مختلف خون به دست می‌آید. این مایع مقدار قابل توجهی پلاکت را در خود جای داده است. پلاکت تنها وظیفه انعقاد خون را بر عهده ندارد. بلکه به واسطه محتویات خود برای ترمیم بافت‌های مختلف بدن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نتیجه تزریق آن موجب تحرک بافت‌های مختلف بدن برای بازسازی و ترمیم می‌شود. اولین استفاده از PRP به سال 1987 و یک عمل باز قلب بازمی‌گردد. در ادامه این روش در سایر زمینه‌ها از قبیل جراحی پلاستیک، درمان ریزش مو، جوان‌سازی پوست، جراحی فک، گوش، حلق، بینی، دندانپزشکی و … مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر این موارد درمان بیماری‌های ارتوپدی با PRP نیز به تأیید PRP رسیده است.
درمان آرتروز و بیماری های ارتوپدی با تزریق پی آر پی از روش‌های کاملا طبیعی و غیرتهاجمی درمانی است. در این روش از خون خود شما جهت تزریق استفاده می‌شود و امکان انتقال هرگونه عفونت به بدن شما به حداقل می‌رسد. درمان با تزریق پی آر پی (PRP) در مقابل درمان‌هایی مانند جراحی، کم ریسک‌تر است و دوره نقاهت آن بسیار کوتاه است
برای استخراج پی آر پی، ابتدا مقداری خون از بازوی بیمار گرفته می شود نمونه خون گرفته شده از بیمار به آزمایشگاه برده می شود. در آزمایشگاه با قرار دادن نمونه خون در دستگاه سانتریفیوژ و چرخش سریع آن، بخش های مختلف آن از هم جدا می گردند. این فرآیند حدود 15 دقیقه طول می کشد در نهایت پلاسمای غنی از پلاکت به دست آمده را به محل مورد نظر تزریق می کنند
پی آر پی می تواند در بهبودی برخی بیماری ها و همچنین سرعت بخشیدن به برخی درمان ها موثر باشد. در ادامه شما را با مهمترین کاربرد های آن آشنا می کنیم:
در صورتی که تاندون آسیب دیده با استفاده از فیزیوتراپی و استراحت بهبود نیابد، ممکن است متخصص ارتوپدی درمان با تزریق پی آر پی را تجویز کند. خواص درمانی طبیعی که در پلاکت ها وجود دارد، می تواند ترمیم تاندون های آسیب دیده را سرعت ببخشد. این روش درمانی موجب کاهش درد، بهبود عملکرد مفاصل می شود. از جمله آسیب هایی که می توان به آن ها اشاره کرد آسیب به تاندون آشیل و همچنین آسیب به تاندون روتاتور کاف (در شانه)، می باشد.
تزریق پی آر پی به رباط های نخاعی و دیسک های بین مهره های ستون فقرات و همچنین مفاصل فاست، به بهبود آسیب این بافت ها و تسکین درد کمک شایانی می نماید.
این تزریق در تحریک ترمیم و بازسازی غضروف هایی که بر اثر آرتروز آسیب دیده اند، نیز موثر می باشد. همچنین موجب افزایش تولید مایع سینوویال در مفاصل و کاهش درد ناشی از اصطکاک مفاصل بر روی یکدیگر و کاهش التهاب می شود. برخی از انواع آرتروزهایی که با روش پی آر پی قابل درمان می باشند، عبارتند از آرتروز زانو، لگن، مفصل ران، مچ و شانه.
گاهی در نواحی مانند زانو و یا مچ پا و دست، بر اثر وارد شدن ضربه و فشار ناگهانی، رباط ها کشیده می شوند و به اصطلاح رگ به می شوند که در صورت آسیب دیدگی شدید، ممکن است برای درمان آن و کاهش علائم، تزریق |ی آر پی تجویز شود.
این روش همچنین در درمان مشکلاتی که حین ورزش برای عضلات رخ می دهند، مانند کشیدگی عضله همسترینگ نیز، موثر است.
در برخی شکستگی ها که در آن ها استخوان به درستی ترمیم نمی یابند، مانند زمانی که استخوان دیر جوش می خورد و یا جوش نمی خورد، از تزریق پی آر پی جهت افزایش سرعت ترمیم و بهبودی استخون ها استفاده می شود. البته استفاده از این روش تاکنون تاثیر چشمگیری بر روند درمان نداشته است.
تزریق پی آر پی در حین انجام جراحی هایی مانند ترمیم تاندون های روتاتور کاف شانه و جراحی ترمیم پارگی رباط های زانو، مورد استفاده قرار می گیرد. در این مورد نیز تاثیر این تزریق بر روند بهبودی بسیار کم بوده است.
تزریق پی آر پی یکی از روش های موثر در درمان سندروم های گیر افتادگی اعصاب مانند سندروم تونل کارپال می باشد.
درمان آرتروز و بیماری های ارتوپدی با تزریق پی آر پی از روش‌های کاملا طبیعی و غیرتهاجمی درمانی است. در این روش از خون خود شما جهت تزریق استفاده می‌شود و امکان انتقال هرگونه عفونت به بدن شما به حداقل می‌رسد. درمان با تزریق پی آر پی (PRP) در مقابل درمان‌هایی مانند جراحی، کم ریسک‌تر است و دوره نقاهت آن بسیار کوتاه است.
به طور معمول توصیه می شود بیمارانی که از این روش درمانی استفاده می کنند، به مدت 6 هفته از انجام فعالیت های سنگین خودداری نمایند و پس از گذشت این مدت زمان، به فیزیوتراپی ارجاع داده می شوند که جلسات فیزیوتراپی نیز ممکن است تا 6 هفته ادامه داشته باشند. اما همچنان در طول این مدت، در صورتی که بیمار تمایل به انجام ورزش داشته باشد، نباید تمریناتی را انجام دهد که بر ناحیه تحت درمان قرار گرفته، فشار وارد کند.
پی آر پی یک روش درمان ساده و ایمن در درمان استئوآرتریت زانو می باشد. محققان دریافته اند تاثیر این روش درمانی پس از چند بار تزریق، افزایش می یابد.