تزریق کورتون می‌تواند به کاهش درد و تورم در ناحیه ای بخصوص از بدنتان کمک کند. شایع ترین محل تزریق کورتون در مفاصل – مانند قوزک، آرنج، لگن، زانو، شانه، ستون فقرات و مچ دست – است. حتی از تزریق کورتون در مفاصل کوچک درون دست و پا نیز می‌توان بهره برد. این تزریق معمولا شامل داروی کورتیکواستروئید و بی حسی موضعی است.
بیمار باید به صورتی بنشیند و یا دراز بکشد که دسترسی پزشک به مفصل را فراهم آورد
مفصلی که میخواهید کورتون تزریق کنید را با ضد عفونی کننده هایی چون الکل پاکسازی میکنند
ارامش و صبوری لازمه کار میباشد. شل شدن عضلات مفصل، روند تزریق را راحت و آسان می‌کند.
اگر از آلتراسوند استفاده میشود، یک ژل در ناحیه کوچکی از پوست نزدیک محل تزریق اعمال میشود و یک تکنسین به آرامی یک مبدل آلتراسوند دستی را روی پوست پوشیده شده از ژل فشار می‌دهد. تصویری از فضای مفصلی برای مشاهده پزشک روی صفحه‌ای نمایش داده میشود.
محل مورد نظر با دارو های بی حسی، بی حس میشود.
مایعات اضافی مفصل در صورت وجود، پزشک این مایع را با سوزن و سرنگ بیرون بکشد.
پزشک مقدار کمی کورتون در منطقه مورد نظر تزریق می‌کند. کورتون ممکن است با داروی بی‌حسی مانند لیدوکائین یا بوپیواکائین مخلوط شود. بیمار ممکن است احساس خارش یا سوزش کند. سپس سوزن بیرون کشیده میشود.
ناحیه تزریق تمیز و بانداژ میشود.
ممکن است از بیمار خواسته شود چندین بار مفصل را خم و صاف کند تا به پخش کورتون کمک نماید
بیشترین کارایی تزریق کورتون در درمان آرتروز حاد مانند آرتروز روماتوئیدی خواهد بود. این تزریق می‌نواند بخشی از درمان مشکلات دیگری همچون موارد زیر باشد :
بورسیت یا آماس کیسه های مفصلی به التهاب و تورم بورسا (آبکیس) اطلاق میشود. آبکیس به یک کیسه بسته و مملو از مایع گفته میشود که به عنوان یک کوسن و یا سطح تغزان به منظور کاهش اصطکاک بین بافتهای بدن قرار می‌گیرد. بورسای بزرگ (مجموعه ای از چند بورسا) در کنار تاندون های نزدیک به مفاصل بزرگی همچون شانه، آرنج، لگن و زانوها قرار می‌گیرد. آماس کیسه های مفصلی معمولا مشکلی موقتی است. می‌تواند به محدودیت حرکتی بیانجامد، اما در کل منجر به بدشکلی نخواهد شد.
نقرس شکلی از آرتروز است که می‌تواند به شدت دردناک باشد؛ و در نتیجه وجود مقادیر زیاد کریستال های اورات سدیم در مفاصلتان ایجاد میشود. این مشکل می‌تواند سالها بدون هیچگونه نشانه ای و بدون آنکه بدانید وجود دارد، وجود داشته باشد ولی شرایطی بخصوص می‌تواند یک حمله نقرسی را ایجاد نماید. حمله نقرس معمولا بسیار ناگهانی است و معمولا در طول شب رخ می‌دهد. پزشکان این ظهور ناگهانی علائم را با کلمه “مزمن” بیان میکنند. نقرس در نتیجه فرایند شیمیایی که در بدن رخ می‌دهد، ایجاد میشود. ماده ای به نام اوره، گاهی اوقات به دلیل آنکه کلیه قادر به دفع سریع آن نیست، ایجاد میشود. در طول زمان این مساله منجر به شکل گیری کریستال های اوره درون و اطراف مفاصلتان میشود. وقتی کریستال های زیادی در مفصل تشکیل شد، منجر به ایجاد دردی ناگهانی و التهاب شدید مفصل میشود که معمولا طی یک هفته به حالت عادی خود باز می‌گردد. اگر این حملات درمان نشوند، گسترش یافته و مفاصل جدیدی را نیز درگیر می‌نماید.
در کف پایتان، نوار ضخیمی از بافت ارتباطی وجود دارد که پلانتار فاسیا یا تاندون قوسی نامیده می شود. این نوار استخوان پاشنه را به جلوی کف پا متصل می نماید. اگر پلانتار فاسیا ملتهب شود و در نتیجه استفاده بیش از حد دارای درد باشد، از آن تحت عنوان التهاب فاسیای کف پا یاد می شود. التهاب فاسیای کف پا گاهی اوقات با خار پاشنه اشتباه گرفته می شود، که صدمه مختلفی با نشانه های مشابه است. التهاب فاسیای کف پا دلیل رایجی برای درد پاشنه در میان دوندگان و ورزشکارانی که درگیر دویدن و جهیدن هستند، است. برای ابتلا به التهاب فاسیای کف پا، لازم نیست که فعالیت زیادی داشته باشد. این معضل می تواند هر کسی را متاثر نماید. افرادی که دارای اضافه وزن هستند، زنان باردار، افرادی که در شغلشان با ایستادن زیاد مواجهند، و افرادی که از کفش های نامناسب استفاده می کنند، تحت احتمال بیشتری از ابتلا به التهاب فاسیای پلانتار هستند.
آرتریت واکنشی که از آن تحت عنوان سندروم رایتر نیز یاد میشود، نوعی از آرتریت است که در واکنش به عفونتی در نقطه ای از بدن رخ می‌دهد. اکثر عفونت هایی که منجر به این بیماری میشود، در دستگاه تناسلی (مثانه، مجرای ادراری، آلت تناسلی یا واژن) ایجاد شده و از طریق مقاربت جنسی انتشار می‌یابد که به این شکل از بیماری، سندروم تناسلی رایتر گفته میشود. عفونت های دیگری که می‌تواند آرتریت واکنشی را به دنبال داشته باشد می‌تواند عبارت باشد از عفونت های معدوی و روده ای ناشی از خوردن غذا یا جابجایی مواد آلوده.
آرتریت روماتوئیدی (RA) یک اختلال التهابی مزمن (مانا) است؛ منجر به تورم و درد در پوشش مفاصل میشود. این بیماری همچنین می‌تواند بخشهای دیگری از بدن مانند غشای پوششی قلب و ریه ها را نیز متاثر نماید
تاندونیت به التهاب یک یا چند تاندون گفته میشود و معمولا به یک آسیب دیدگی مرتبط خواهد بود. تاندون ها از الیاف هایی تشکیل شده که توسط یک صفحه پوشیده شده است؛ عملکرد آنها، چسباندن عضلات به استخوان ها و فراهم نمودن بازه حرکتی کسترده برای مفاصلتان است. لمس تاندون ملتهب معمولا منجر به دردی از خفیف تا شدید، و متناسب با شدت اسیب وارده خواهد شد. متاسفانه ریکاوری کامل از این آسیب دیدگی ها می‌تواند تا چند ماه به طول بیانجامد. گاهی اوقات تاندونیت می‌تواند مزمن باشد و در این حالت امکان ایجاد ذخیره های کلسیمی و شکل گیری زائده های استخوانی خواهد بود.
معمولا بین ۶ هفته تا ۶ ماه موثر میباشد، اما نتایج در بیماری هامختلف بسیار متفاوت است. درد ممکن است پس از چند روز به هیچ وجه تسکین نیابد، یا بیشتر شود یا عود کند. مشخص نیست که چرا نتایج متفاوت هستند و برای چه کسی بهترین پاسخ را خواهد داد.
برخی افراد پس از تزریق کورتون با حس قرمزی و گرمی در سینه و صورت مواجه خواهند شد. در ابتدا این تزریق باعث افزایش التهاب و درد میشود و بعد از ۴۸ ساعت کاهش درد و التهاب اغاز میشود. در بیماران دیابتی این عمل باعث تغیراتی در قند خون میشود که با تجویز پزشک باید کنترل شود. از محل تزریق در چند روز اول مراقبت نمایید و از بلند کردن اجسام خودداری کنید. برای کاهش التهاب از کمپرسور های یخ استفاده نمایید. مراقب بروز علائم عفونت، در ۴۸ ساعت اول باشید. از وان آب گرماستفاده کنید و دوش گرفتن برا استهمام بهره بگیرید. کورتون ها داروهای ضد التهابی و ضد درد قوی میباشند و در درمان یا کنترل علائم بسیاری از بیمار ها به صورت موضعی، خوراکی، تزریقی یا استنشاقی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از موارد استفاده از کورتون ها ، تزریق های بافتی میباشد که این تزریق معمولا توسط پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی صورت می گیرد. معمول ترین کورتون هایی که به صورت موضعی تزریق می شوند متیل پردنیزولون و تریامسینولون هستند.
عفونت های مفصلی
نازک شدن پوست و بافتهای اطراف محل تزریق
درد و التهاب مفصلی موقت
ضعف یا پارگی تاندون
افزایش موقت قند خون
پوکی استخوان های مجاور
فساد استخوان و ایجاد بافت های مرده